با روی سیاه، با گریه و آه / از راه اومدم، با بار گناه
نماهنگ «با روی سیاه» با نوای مداح بزرگوار محمود کریمی، در ادامه برای دانلود قرار داده شده است.
# بخش دانلود:
- ۳ نظر
- ۲۷ خرداد ۹۵
با روی سیاه، با گریه و آه / از راه اومدم، با بار گناه
نماهنگ «با روی سیاه» با نوای مداح بزرگوار محمود کریمی، در ادامه برای دانلود قرار داده شده است.
# بخش دانلود:
گاهی در توجیه کارهایمان می گوییم: «اکثر مردم همین کار رو می کنن»؛ ولی:
✓ اگر به کلمه «اکثرالناس» در قرآن نگاه کنیم خواهیم دید:
– لَا یَعْلَمُونَ (نمی دانند) (غافر، 57) (روم، 30) و ...
– لَا یَشْکُرُونَ (شکر گذاری نمی کنند) (بقره، 243) (غافر، 61) و...
– لَا یُؤْمِنُونَ (ایمان نمی آورند) (غافر، 59) (رعد، 1) و...
✓ و اگر کلمه «اکثرهم» را بنگریم:
– فَاسِقُونَ (فاسق هستند) (توبه، 8) (آل عمران، 110) و...
– یَجْهَلُونَ (جهل می ورزند) (انعام، 111)
– مُعْرِضُونَ (روی برگردانند) (انبیاء، 24)
– لَا یَعْقِلُونَ (اندیشه نمی کنند) (عنکبوت، 63) (مائده، 103) و...
– لَا یَسْمَعُونَ (نمی شنوند) (فصلت، 4)
✓ «بندگاه صالح» از «افراد قلیل و اندک» می باشند که خداوند فرموده است:
– وَ قَلِیلٌ مِنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ (اندکی از بندگانم سپاسگزارند) (سبأ، 13)
– وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِیلٌ (و همراه او جز عده ای قلیل ایمان نیاوردند) (هود، 40)
– ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ (گروه کثیری از امت های نخست هستند و گروه اندکی از امت آخرین) (واقعه، 13 و 14)
✓ با چند تا رفقا قرار گذاشتیم یک شب جلسه ای تشکیل بدیم و هر کس هر عیبی درباره دیگری می داند {به نیّت اصلاح} به او بگوید. بالاخره رفیق اگر رفاقت نکند به چه دردی می خورد؟ امام صادق علیه السلام می فرمایند: «أَحَبُّ إِخْوَانِی إِلَیَّ مَنْ أَهْدَى إِلَیَّ عُیُوبِی؛ دوست داشتنى ترینِ دوستان من، کسى است که عیب هایم را به من هدیه دهد» (الکافی، ج2، ص639). این جلسه الحمدلله انجام شد و بنده از بعضی عیب ها که به شدّت ازشون غافل بودم آگاه شدم.
✓ البته شاید برایتان سوال شود که «وقتی خودمان عیبمان را می دانیم چرا دیگری به ما بگوید؟». من هم قبلاً با شما نسبتاً موافق بودم ولی بعد ها فهمیدم یک سری عیب ها هست که به هر دلیلی ازشون غافل هستم. قطعاً تا به حال تجربه کرده اید که پدر، همسر، خواهر یا ... تان کاری را انجام می دهد که شما به شدّت از آن ناراحت می شوید ولی او که روحش هم خبر ندارد بارها و بارها آن را تکرار می کند. خب اگر بشود خیلی محترمانه این را به او گوشزد کنیم به نظر شما زندگی کنار یکدیگر را راحت تر و شیرین تر نمی کند؟ ان شاء الله هم زندگی شیرین تر می شود و هم اینکه در روز موعود سبک بار تر خواهیم بود {به شرطی که دغدغه رفع کردن عیب ها وجود داشته باشد}.
✓ (مهم) البته به شدّت حواستان را جمع کنید که بعضی عیب ها را ابداً نباید در جمع به او بگویید. توصیه بنده این هست که این جلسات را دو نفره تشکیل بدید تا خدای نکرده شخص مخاطب از افشا شدن عیبش در جمع خجالت زده نشود.
خدایا توفیق برطرف کردن عیب هایمان را به ما بده
✓ نمی دانم، نمی دانم، نمی دانم، ... . هر چه این کلمه را با خودم تکرار می کنم سختی ای در بیانش پیدا نمی کنم. به نظر شما علّت اینکه اکثر مردم نمی توانند بگویند نمی دانم چیست؟ جلوی چشم خود من یک شخص از شخص دیگر سوال اعتقادی می پرسد و با اینکه من می دانم آن شخصِ مخاطب در این زمینه هیچ تخصصی ندارد با این حال به جای گفتن نمی دانم، شروع می کند به گفتن هر آنچه که به ذهنش می رسد؛ هر چند نه ربطی به سوالِ سوال کننده دارد و نه او را قانع می کند. به قول دوستانِ طلبه فعل بافتن را صرف می کند.
✓ کسی که سوال می کند قاعدتاً حواسش هست که از افراد مذهبی سوال کند، و درد من هم همین هست که چرا همین افراد مذهبی سخت شان است بگویند نمی دانم. اگر این جوانِ شبهه دار، بی منطقی و بی محتوا بودن جواب این آقا را پای اسلام بگذارد و راهش را به سمت دیگری کج کند به نظر شما روز قیامت آن فرد مذهبی مسئول نخواهد بود؟ خب جوان هم حق دارد. دوران نو جوانی و جوانی خودتان را به یاد بیاورید؛ اگر از یک روحانی شبهه ای می پرسیدید و او جواب را نمی دانست ولی به جای گفتن نمی دانم، شروع می کرد به گفتن حرف های صد من یک غاز، شما اولین چیزی که به ذهنتان می آمد این بود که روحانی بی سوادی است یا می گفتید این چه دین بی منطقی است؟
✓ بنده به عنوان کسی که در یک جمع مذهبی بزرگ شده ام، با همه کوچکی ام می خواهم نصیحی کنم و آن اینکه به شدّت حواستان را جمع کنید، بسیاری از کسانی که ادّعای علم می کنند هیچ رنگ و بویی از آن ندارند ولو عمامه به سر باشند.
✓ یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلَالًا طَیِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ (168) إِنَّمَا یَأْمُرُکُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (169) (سوره بقره)
ای مردم! از آنچه در زمین حلال و پاکیزه است بخورید و از گام های شیطان پیروی نکنید که او دشمن آشکار شماست. (168) او فقط شما را به بدی ها و فحشا فرمان می دهد و اینکه آنچه را نمی دانید به خدا نسبت دهید. (169)
خدایا توانایی گفتن نمیدانم را به همه ی ما عطا بفرما
# مقدمه:
اطراف ما زیاد دیده می شود و یا احتمالاً خودمان هم تا به حال انجامش داده ایم؛ آن هم اینکه گاهی که بهانه ای برای خندیدن نداریم و یا شاید هم داریم ولی بنا به هر دلیلی، دیگران را بهانه خندیدن قرار می دهیم. گاهی پشت سرشان مسخره شان می کنیم و گاهی جلوی خودشان. دست می گذاریم روی دماغ، دهن، قد، لباس و یا ... . نمی دانیم یا خودمان را به نادانی زده ایم؟ واقعاً توجیهاتی که می آوریم درست است؟ بله شخصی که مسخره اش می کنیم گاهی با خود ما می خندد، ولی خدا می داند که چقدر از این خنده ها زورکی است، رودروایسی دارد و یا شاید نمی خواهد به خاطر بی جنبه بودنش سرزنش شود، شاید هم به خاطر ... .