عمروعاص: ابا یزید! در این جنگ نه روی توان قشونت حساب کن و نه روی خدعه های من؛ فقط دعا کن دعا کن که در سپاه علی مردمان جاهل فراوان باشند... (سریال امام علی ع)
لطفاً قبل از دیگران به خودتان فکر کنید
متاسفانه بابت سهل انگاری بعضی ها، تلگرام همون بعضی ها هک میشه و با کلّی مشکل مواجه میشن. از اخاذی هک کننده بگیرید تا ... .
حالا سوالی که قراره بهش جواب بدیم اینه که از کجا بفهمیم تلگرام ما هک شده یا نه؟ به بیان دیگه آیا غیر از من کس دیگه ای داره از حساب تلگرامم استفاده میکنه؟ در ادامه مطلب به این سوال جواب خواهیم داد.
گاهی برای دیدن حکم مسأله ای به رساله مراجعه می کنید و با اصطلاحات احتیاط واجب و احتیاط مستحب مواجه میشید که در این مطلب این دو اصطلاح ها رو توضیح خواهیم داد.
نکته: گاهی واجب یا مستحب بودنش ذکر نمی شه ولی راه تشخیصش رو بیان می کنیم.
در این دو نوع احتیاط، دو تفاوت وجود داره:
1) تفاوت در مقام شناخت {یعنی از کجا بفهمیم این احتیاط واجبه یا مستحب؟}
احتیاط مستحب، احتیاط همراه فتوا هست: اگر مجتهد در مسأله فتوا داده باشه و علاوه بر اون احتیاط هم کرده باشه، این احتیاطِ مستحب هست. مثال: «در غسل ارتماسی، اگر به نیّت غسل ارتماسی، به تدریج در آب فرو رود تمام تا بدن زیر آب قرار گیرد، غسل او صحیح است و احتیاط آن است که یک دفعه زیر آب رود»(1)
احتیاط واجب، احتیاط بدون فتوا هست: اگر مجتهد در مساله فتوا نداده باشه و ابتداءً احتیاط کرده باشه، این احتیاطِ واجب هست. مثال: «اگر نذر کند که به فقیر معینی صدقه بدهد، نمی تواند آن را به فقیر دیگری بدهد و اگر آن فقیر بمیرد، بنابر احتیاط باید به ورثه او بپردازد.»(2)
2) تفاوت در مقام عمل
در احتیاط مستحب مقلّد باید به همون احتیاط و یا فتوای همراه اون عمل کنه {مخیر هست بین این دو}، و نمیتونه که در اون مساله به مرجع دیگه ای رجوع کنه.
ولی در احتیاط واجب، مقلد میتونه یا به همون احتیاط عمل کنه، و یا در اون مساله به مجتهد اعلم بعد از مرجعش رجوع کنه و به فتوای او عمل کنه.
«یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1) قُمْ فَأَنْذِرْ (2) وَ رَبَّکَ فَکَبِّرْ (3) وَ ثِیَابَکَ فَطَهِّرْ (4)؛ ای روپوش به خود کشیده! برخیز و انذار کن و پروردگارت را تکبیر بگو و لباست را از هر آلودگی پاک کن» (مدثر، 1 الی 4)
{این کتاب را به طلبه ها و در مرحله بعد کسانی که دغدغه تبلیغی دارند پیشنهاد میکنم}
✓ کار تبلیغی یکی از اصلی ترین وظایف یک طلبه هست. برای تبلیغ صرف داشتن محتوا کافی نیست (لازم هست ولی کافی نیست). باید بدانیم این متحوا را با چه روش، بیان، قالب و... ای بیان کنیم و هم اینکه در چه مکان، زمان و ... ای منتشر کنیم. این کتاب با بیان و قلم زیبای جناب حسین سلیمانی به بررسی امکانات و قدرت فضای مجازی با رویکرد تبلیغی می پردازد. در این کتاب جناب سلیمانی ابتدا به بررسی ضرورت کار تبلیغی در فضای مجازی با محوریّت آیات و روایات می پردازد و در ادامه راه های تقویّت دانش و مهارت استفاده از اینترنت را بیان می کنند. پس از آن به مطالب اصلی می پردازند یعنی اصول و قوانین فعالیّت در فضای مجازی، مکان های مناسب برای فعالیّت تبلیغی در فضای مجازی، آشنایی با زبان و ادبیات حاکم بر فضای مجازی (یعنی با چه بیان و چه محتوایی با مخاطب ارتباط برقرار کنیم) و... .
✓ از عظمت و قدرت فضای مجازی برای انتقال حرف ها کسی بی اطلاع نیست ولی خود مصنّف مثال جالبی را بیان می کنند که فکر می کنم بیانش خالی از لطف نباشد. ایشان در صفحه 18 و 19 کتاب می فرمایند:
«فرض کنید می خواهیم کتابی چاپ کنیم. اگر بخواهیم ناشر خاصی کتاب ما را چاپ کند، باید با آن ناشر هماهنگ کنیم و او پس از تأیید کتاب ما، با ما قرارداد ببندد. وقتی قرارداد بسته شد، ناشر طبق متن قرار داد به ما فرصت می دهد تا اثر را بنویسیم. وقتی نوشته ما آماده شد، باید آن را به ناشر تحویل دهیم. ناشر بعد از بازبینی و تایید نهایی، آن را به ویراستار می دهد. اگر خوش شانس باشیم، طراحی جلد و صفحه آرایی به سرعت انجام می شود و کتاب ما راهی ارشاد می شود برای گرفتن مجوز. مجوز که صادر شد، فهرست نویسی می شود و می رود برای چاپ! از چاپخانه که بیرون آمد، ناشر آن را به دفاتر فروش و نشر می فرستند. اگر بخت با ما یار باشد، فردی از آنجا می گذرد و از کتاب خوشش می آید و آن را می خرد و می برد که بخواند!
خسته شدید؟ تازه برده است که بخواند. معلوم نیست چه زمانی بخواند! شاید اصلاً کتاب را نخواند! ...
حالا شما پای اینترنت هستید. چیزی به ذهنتان رسیده است، مطلبتان را می نویسید و با فشار دادن یک کلید، مطلب شما در اینترنت قرار می گیرد و دیگران می توانند آن را بخوانند. به همین سادگی. بدون ناشر، بدون ویراستار، بدون طراحی و صفحه آرایی، بدون فهرست نویسی و حتی بدون مجوز!»
